يک‌سالگی ِ وبلاگ‌ام

گفتم برای ِ يک‌سالگی ِ وبلاگ‌ام چيزی بنويسم ، امّا حال‌اش نيست . فحش می‌توانم بدهم ، امّا خوبيّت ندارد . تف ِ سربالاست . به جای‌اش اين شعر ِ نيما را می‌آورم :

تابناک ِ من

تابناک ِ من بشد دور از بر ِ من ! آه ديگر در جهان
می‌بُرم آن رشته‌ها که بود بافيده ز پهنای ِ اميد ِ مانده روشن .
ديگرم نرگس نخواهد – آن‌چنان‌که بود خنده‌ناک – خندد
روی مانندان ِ گلشن .
من به زير ِ اين درخت ِ خشک ِ انجير
که به شاخی عنکبوت ِ منزوی را تار بسته ،
می‌نشينم آنقَدَر روزان شکسته ،
که بخشکد بر تن ِ من پوست .
ای که در خلوت‌سرای ِ دردبار ِ شاعری سرگشته داری جا !
کوله‌بار ِ شعرهايم را بياور ، تا به زير ِ سر نهاده
- روی زير ِ آسمان و پای دورم از دياران –
از غم ِ من گر بکاهد يا نکاهد ؛
خواب ِ سنگينم ربايد آن‌چنان ،
که دل‌ام خواهد .

فروردين ِ 1321