( برای ِ مناقب‌نويس ِ افلاكون ِ نبی : الشّيخ بيابانكی )
كون‌دريده گر نباشد ، نشكند
حرمت ِ استاد را شاگرد ِ او !
h
ای كون‌دريده شيخ ، تو از من چه ديده‌ای
كاين‌گونه مست كرده‌ای از بهر ِ كون ِ من ؟
من پير ِ پاك‌دامن و ، تو شيخ ِ بوالهوس
بی‌عصمتی مكن ، كه كنی قصد ِ خون ِ من !
h
گر‌چه بال‌ات بُوَد ، به وادی ِ شعر
كار ِ سيمرغ را مگس نكند !
كار ِ سيمرغ را مگس نكند !
گر نباشد دريده‌كون ، شاگرد
كون ِ استاد ِ خود هوس نكند
شهر ِ تو ، كون ِ اوستاد نهند ؟!
كس چنين كار در طبس نكند
وآنگه اين كون ِ پاره را چه كنی
كه دهم گر به مفت ، كس نكند !
بهل اين كهنه‌كون و ، نو بگزين
هيچ خُل زاغ در قفس نكند
كير ِ هجوَم شد آشنات به كون
چاره‌اش هيچ ملتمَس نكند
صبح ِ آدينه ، يك‌نفس كنم‌ات
سينه گر باز خَسّ و خسّ نكند !
سينه گر باز خَسّ و خسّ نكند !
h
آه ! افلاكون ، ببين كاين نو مريد
جامه‌ی ِ كون‌پارگی بر من دريد
اين مريدان ِ تو ، از بس هرزه‌اند
گوئيا جمله به شكل ِ خرزه‌اند !
...
h
شاگرد گر به كون ِ استاد ِ خود هوس كرد
بايد به خُفيه گويد ؛ اين برمَلا نگويند
« ای شيخ ِ پاك‌دامن ، معذور دار ما را »
تا خلق‌مان ازين‌پس " كون‌شد‌به‌گا " نگويند !!
}
شيخ ِ عزيز !
باور كن طبع ِ خشكيده‌ام بيش‌ازين ياری نكرد . باز اگر عرق ِ مبسوط و مفصّلی دست‌می‌داد ، شايد يكی‌دو قطعه يا غزلچه‌ی ِ قابلمند می‌ساختم . فقط خواستم بدانی كه دوست‌ات دارم . از بابت ِ صبح ِ جمعه هم ، خيال‌ات آسوده باشد ! آماده باش كه آمدم ...
باور كن طبع ِ خشكيده‌ام بيش‌ازين ياری نكرد . باز اگر عرق ِ مبسوط و مفصّلی دست‌می‌داد ، شايد يكی‌دو قطعه يا غزلچه‌ی ِ قابلمند می‌ساختم . فقط خواستم بدانی كه دوست‌ات دارم . از بابت ِ صبح ِ جمعه هم ، خيال‌ات آسوده باشد ! آماده باش كه آمدم ...
861001
œ
JPG
Ê
کون همچو که مِی کهنه ترش باشد به
AntwortenLöschenچون جوجه اگر کُرک و پَرَش باشد به
استادی و بس خرزه مردم دیدی
دانم بر تو زان خرش باشد به
----------
کونِ تو اگر زان پیمبر هم بود
مال خود آقا علی اکبر هم بود
در وی بنهادم همه مالم از چُل
گر سوزن و گر خیارِ چَمبر هم بود
----------
از خرزه نترس و مِی ده ما را جانم
مُفتم نده اما بده کون ارزانم
بیهوده به تن جامه نکن ای زیبا
زیرش چه بود دانی و هم می دانم
----------
اندیشه کون رها نمی گرداند
جز کون تو ام دوا نمی گرداند
آنکس که مرا گفته نکن کون از کس
خسّت به تو هم روا نمی گرداند
آن کس که کند خم بر کیرم پشتش
بر خدمت شَه دوتا نمی گرداند
هر کس بدهد می کنمش بی تردید
کون مرد خدا سوا نمی گرداند
گفتی که نکن من چه کنم چون الله
با گفته من قضا نمی گرداند
----------
البته استاد خود می داند که چه ارادتی به او دارم .شاگرد اگر غلطی هم کرد ، بخشش از بزرگان است.. ما که هیچ نیستیم
اوه اوه چه خبره اینجا! اومدم یک حرفی بزنم می بینم همه دارند کون همو پاره می کنند. اینجا جای من نیست. همین یک عضو برام سالم مونده. بهتره کونمو بردارم فرار کنم.
AntwortenLöschenتو چرا همه ش درباره کون می نویسی؟ دل درد گرفتم از خنده.. حرفات به دل می شینه اما حداقل این ذوق شاعری رو صرف شعرایی کن که قشنگ باشه بشه ازش استفاده کرد.. روزگار به کام رفیق
AntwortenLöschenدوست ِ عزيز ،
AntwortenLöschenهمين خنده و شادي ِ شما ، عين ِ هدف ِ اين ناچيز است .
خوش باشيد .
و ضمناً ، از آن‌جور شعرها هم گهگاه صادر مي‌کنيم . اگر ايزدبانوي ِ شعر ياري کند !