در وقت ِ خمار ، چون يزيدم
بنگام چو رسيد ، بايزيدم
بنگام چو رسيد ، بايزيدم
&
تذکرهی ِ ميخانه . تأليف ِ ملّا عبدالنّبی فخرالزّمانی قزوينی در 1028 هجری . با تصحيح و تنقيح و تکميل ِ تراجم به اهتمام ِ احمد گلچين معانی . نشر ِ اقبال . پنجم ، 1367 . ( ص 432 ؛ حاشيه . - گلچين ، از عرفات ِ تقیالدّين اوحدی نقل کرده . )
$
و ما فرمودهايم :
روزی که شباش خمار باشم
چون افعی و کفچهمار باشم
چون شيره رسد ، به دود ِ سوّم
برخيزم و کردگار باشم !!
چون افعی و کفچهمار باشم
چون شيره رسد ، به دود ِ سوّم
برخيزم و کردگار باشم !!
السرودةُ فیالتّواريخ بامداد ِ الآدينه ، النهم ِ التيرماه ِ الهشتاد و الفنج .
?
الرّوايت الثّانی :
روزی که شباش خمار باشم
چون افعی و کفچهمار باشم
چنبر زده گرد ِ خويش ، خشمين
غمناک و نژند و زار باشم
آمادهی ِ خفتوخيز ، ليکن
شرمندهی ِ روی ِ يار باشم
در منزل ِ اوّلام پياده ؛
بیآنکه دمی سوار باشم !
چون شيره رسد ، به دود ِ سوّم
برخيزم و کردگار باشم !!
چون افعی و کفچهمار باشم
چنبر زده گرد ِ خويش ، خشمين
غمناک و نژند و زار باشم
آمادهی ِ خفتوخيز ، ليکن
شرمندهی ِ روی ِ يار باشم
در منزل ِ اوّلام پياده ؛
بیآنکه دمی سوار باشم !
چون شيره رسد ، به دود ِ سوّم
برخيزم و کردگار باشم !!

استااااااد!
AntwortenLöschenاین درست که چند وقتیست به ما پا نمیدی دیگه
اما
دست از طلب ندارم تا کام من بر آید