ميان ِ شعر و جلق
مردّد ماندهام
قطع میشود و وصل میشود ، و حالا وصل نيست تلفن .
آغاسی کُسهای ِ قديمی میخواند و صدايش
انگار
-----از چاه ِ قرون و اعصار .
به کيرم نگاه میکنم
--------------آويزان
خايهام میگويد : هر چهارتايتان آويزانايد .
امّا در تاريخ ِ بيداری چيز ِ ديگری آمده است .
دوباره به کيرم نگاه میکنم
او را کير مینامم
--------------من
نام میگذارم بر او
و حالا به حساب میآيم
جان ، جيگر !
( منظورم به عکس بود . نه اين يکی . قبلاً آمده بود . شايد دوباره بيايد . )
بازهم بايد به کيرم نگاه کنم ؛
امّا اينبار بلند میشوم و آنقدر با دودولم ور میروم که موفّق به ادای ِ فريضهی ِ جلق شوم ، خواهر ِ دينی !
?
-------------------شنبه ، 20 خرداد ِ 85
Sonntag, Juni 18, 2006
المجلّقات الرّبعه - II
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen