حقيقت ِ ما اين نبوده است

وحشت‌کمين ِ يورش ِ مرگ است سينه‌ها
قهقاه ِ ديو ِ هول فکنده درآن طنين
هر کس درون ِ گوشه‌ی ِ مفلوک ِ خود گم است
سايد بر آستانه‌ی ِ شير ِ عَلَم ، جبين [1]
پايی به‌راه نيست ، که از طالع ِ نگون
بارد ز ابر يأس و ، عبث جوشد از زمين
هستی و نيستی متقاطع دوايری است
آن را که يأس گشته به انديشه‌اش عجين
خورشيد بر تباهی ِ اجساد گستَرَد
بوی ِ عفونتی ، که ازآن زايد اين يقين
ما ، زندگان ِ مرده ؛ تهی سايه‌های ِ خويش
ما ، اين کَشنده تلخ نفس‌های ِ واپسين
ديری‌ست تا به کوی ِ فراموشی‌ای شگرف
اجساد ِ بی‌هويّت ِ خويش‌ايم ، اين‌چنين

امّا ببين ، حقيقت ِ ما اين نبوده است
ما شير بوده‌ايم ؛ قوی‌پنجه ، آهنين
بخشنده همچو ابر و ، خروشنده همچو رعد
چون کوه با‌صلابت و ، چون بحر سهمگين
جوينده‌ی ِ هميشه‌ی ِ شادی و دوستی
عشّاق ِ راستين و ، سزاوار ِ آفرين

آخر چه شد که روبَه و موش و وزغ شديم
وينسان به ناتوانی و پوسيدگی قرين ؟

...
در ماست آنچه تيرگی آورده‌مان به کار
هم خود به دست ِ ماست رهايی ازين حنين [2]
جهل است آنچه کرده تبه زندگیّ ِ ما
می‌کُش تو ديو ِ جهل و ، جهانی دگر ببين
غفلت ، بهای ِ مرگ بُوَد ؛ مرگ ِ دردناک
آن را که مار گشته نهان اندر آستين

-------------------اَمرداد ِ 1370

?
پابرگ‌‌ها :
[1] شير ِ عَلَم : شير ِ منقوش بر پرده که چون باد برخيزد و بر پرده وزد همراه ِ پرده به‌تکان درمی‌آيد . شير ِ علم کنايه و استعاره‌ای است از موجود ِ بی‌اراده – لرزان به اندک وزشی – و ... ( مأخذ ، يادداشت نشده )
« شير ِ علم . ( alam ) تصوير ِ شير که روی ِ رايت و درفش نقش کنند . » [ فرهنگ ِ فارسی ِ معين ؛ 2 – شير ]
[2] حنين : 1 – بانگ‌کردن از شادی يا حزن . 2 – زاری ، ناله ، شدّت ِ گريه . 3 – شفقت ، اشتياق . [ فرهنگ ِ فارسی ِ معين ] – در اينجا معنای ِ دوّم در نظر است .