انقلاب

ياد آن زمان که چندی، از شورِ انقلابی
هرگز نبود يک‌دم در ديده خواب ما را
«تا مرگِ شاهِ خائن، نهضت ادامه دارد»
گفتيم و، از مسلسل آمد جواب ما را
برديم ماديان را، از بهرِ فحل‌دادن
برعکس آرزوها شد مستجاب ما را
کونی و کلّه‌قندی، داديم و باز‌گشتيم
تا‌ خود نماند وامی، در هيچ باب ما را
گر انقلاب اين است، باری به ما بگوييد
ما انقلاب کرديم، يا انقلاب ما را ؟!!

م. اميد (مهدی اخوان ثالث)

~
فضول:
حينی‌که قطعه را زمزمه می‌کردم (و عجيب است که اين‌هم ازآن مواردی است که همان يک‌بار که اواخر 82 خوانده‌ام، ديگر به بارِ دوّم نيازی نبوده و حفظ شده‌ام)، اين تک‌بيت از من به‌در‌افتاد ؛ که می‌توان آن را يک بيت مانده به‌آخر جا زد:

اينک نشسته در خون، کون بر زمينِ ماتم
غرقِ شرابِ حسرت، برده سراب ما را!

گر انقلاب ...