دلشادم آبادم آزادم از يادم ‌ استادم فريادم بنيادم

بارها گفته‌ام اين را که من از محنت ِ فقر
کفر می‌گويم و از گفته‌ی ِ خود دلشادم


وعده می‌داد مرا ، قدّسَ سرُّه به بهشت
کس‌کش آورد درين دير ِ خراب‌آبادم [1]


دست ِ اسلام تواند که بيايد بکشد
تا بگويم که کنون از دو جهان آزادم [2]


چه توان گفت که جلقی که دم ِ دستم بود
به هوای ِ کُس و کون ِ تو برفت از يادم


بازی ِ دست و چُل‌ام ، نيست مگر زير ِ لحاف [3]
چکنم ، فسق ِ عيان ياد نداد استادم


نفرتم زاللَّه و دين ِ گه‌اش امروزی نيست
ربع ِ قرنی است که من‌بنده درين فريادم


-------------------مگر ارباب ِ جهان يورش ِ يکباره کند
-------------------ورنه انبوه ِ گه و گند ، کَنَد بنيادم



--------------------------------29 و 30 آذر ِ 1385

?
پابرگ‌ها :
[1] بدل : کُس‌کش آورد به دوزخ . ننه‌اش را گادم !
[2] بدل : تا بگويم ز تو و دين ِ گه‌ات آزادم
[3] بدل : نيست جلقيدن ِ من جز به خفايای ِ لحاف