بمب ِ اتمی ، حقّ ِ مسلّم ِ جمهوری ِ اسلامی است !

التّفسيرين
الاَحَد : مگر نه اين است که مثلاً می‌گوييم : حقّ‌اش اين است که يک کشيده‌ی ِ درست ، راه‌بيراه‌اش شوی ؛ يعنی بخوابانی بيخ ِ گوش‌اش !؟
الآخر : واقعاً شما خودتان خنده‌تان نمی‌گيرد ؟ انگار در ميان ِ اين‌همه ملّت و کشور ، ما را ننه‌ی ِ صيغه زاييده و شوهر ِ زن ِ بيوه گاييده ، که هرچه محروميّت است حواله‌ی ِ ما می‌کنيد . وانگهی ، از همه مسخره‌تر اين است که جهودها دويست‌تا و سيصد‌تا کلاه ِ اتمی و عرقچين ِ هسته‌ای داشته باشند ، که هيچ‌وقت هم در صدد ِ استفاده از آن برنمی‌آيند ؛ چرا که ملّت ِ از‌جنگ‌گريزان و بسيار‌ترسويی هستند ( حالا هی به خود لقب ِ « صلح‌طلب » می‌دهند ) ؛ و آن‌وقت ما که جمهوری ِ اسلامی هستيم و اصلاً شعار و دثار ِ ما ، و مرام و کلام ِ دين و مذهب‌مان « انّ الحياة عقيدةٌ و جهاد » است ، و جنگ‌های ِ هميشه‌ای که در طول ِ تاريخ ِ خون‌بار ِ خود داشته‌ايم گواه ِ صحّت ِ اين مدّعاست ، و الآن هم که با کشوری نمی‌جنگيم دو علّت دارد : يکی اين که فعلاً 27 سال است با ملّت ِ ايران می‌جنگيم ، و ثانياً جرئت و توان ِ حمله به کشوری را نداريم وگرنه در قانون ِ اساسی‌مان گفته شده که بايد کلمه‌ی ِ طيّبه‌ی ِ لا اله الّا الله را بر سرتاسر ِ جهان حقنةً بگسترانيم ، نبايد بمب ِ اتمی داشته باشيم .
اين اصلاً با عقل جور درنمی‌آيد . و تازه يک نوع معصيت ِ ناظر به ظلم هم هست که جهودها داشته باشند ، درحالی که اصلاً يک مورد سولاخ ِ استفاده‌ی ِ آن را هم بلد نيستند ؛ و ما که فتح ِ جهان ، شعار ِ دينی و پايه‌ی ِ قانون ِ اسامی‌مان بوده و هست و کلّی متوقّف شده‌ايم به سبب ِ نداشتن ِ بمب ِ اتم ، از داشتن ِ آن محروم باشيم .
از همين‌روست که ما معتقديم جهان دارد بيراهه می‌رود . اصلاً بايد بروند همه‌ی ِ آن بمب‌ها را که جهودها احتکار کرده‌اند از انبارها دربياورند و مابين ِ مستضعفين ِ جهان – که ما نماينده‌ی ِ ايشان هستيم – تقسيم کنند که لااقل زحمات ِ سازندگان ِ اين چيزها هدر نرفته باشد .