اي جمله مستي‌هاي ِ جان ، مستي سلامت مي‌كند
وي باده‌ي ِ دير ِ مغان ، مستي سلامت مي‌كند
غم هر زمان با روح ِ او ، جولان ِ ديگر دارَدي
وندر پي ِ امن و امان ، مستي سلامت مي‌كند
پي كرده گم در كوي ِ شب ، در خامُش ِ بي‌سوي ِ شب
نعره‌زنان ، با صد فغان ، مستي سلامت مي‌كند
اي روشناي ِ جاودان ، اي گوهر ِ نيك ِ تو « آن »
وي جان ِ جان ، جان ِ جهان ! مستي سلامت مي‌كند
ساقي تويي ، ساغر تويي ، هم مستي و محشر تويي
ديوانه‌اي از بي‌خودان ، - مستي – سلامت مي‌كند
بوي ِ خراباتت مرا ، مدهوش مي‌دارد زِ مي
سود است اين ، يا خود زيان ؟ - مستي سلامت مي‌كند
بر آستان ِ خشت ِ خُم ، كافلاك نايد در نظر
سر سوده بر هفت آسمان ، مستي سلامت مي‌كند
از باده‌ي ِ دلجوي ِ تو ، وز خم خم ِ گيسوي ِ تو
بوي ِ جنون آيد به جان ؛ مستي سلامت مي‌كند
اي آفتاب ِ بي‌خودي ، سرخوش چو آتش مي‌دوي
وندر رگ ِ هستي نهان ، مستي سلامت مي‌كند
مي از خرابات ِ مغان ، افتان و خيزان مي‌بَرَد
دم كز صف ِ آتش‌خوران ، مستي سلامت مي‌كند
بگشاي در ترساي ِ من ، من كي مسلمان بوده‌ام ؟
زينسان كه دارم بر زبان : مستي سلامت مي‌كند !
شهريور ِ 75
JPG
شد آن كه اهل ِ نظر بر كناره میرفتند
هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش
Donnerstag, September 01, 2005
بگشاي در ...
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen