به خدايی که ديگر نيست!

به خدايی که ديگر نيست!

 

روزی که تمرينِ تقدير داشتی يادم هست.

رنگِ سپيد را به نقشِ فرشتگان کردي

سپيدانِ محو؛ روشن در روشنا!

 

گفتم: اين قدر گِل‌بازی مکن.

 

با ناخنانی پُر ز چربی بُنِ مو[1]

همکارِ تو بود،

کرمِ تو.

 

در بُلهِ بُهتِ هپروت

زمينِ پيرامون‌ات از سپيد و سياه انباشته شد؛

توده در توده.

تنها دو رنگ داشتی.

 

سپيد را به نقشِ فرشتگان کردی؛ سپيدانِ ياوه

و ما را سراپا سياه سرشتی.

…

اينک، خداوندِ ياوگان بيش نيستی

که خويش را، به کوری نورِ سياهِ تو

سپيد برآمده‌ايم؛ سرخ برآمده‌ايم؛ و به صد رنگ

[آسمان‌هايی که ديگر در آن راه نداری؛ مگر مات

گذرِ گذار داده باشيم

تا در اهرمنْ‌بازاری -اگر بيابی- [2]

سری به درِ بسته‌یِ مسجدی بکوبی.

 

…

هان ای دروغِ هزار چار!

در ژرفای بطنِ مادرک‌ات اهريمن نيز، جايی برای تو نيست.

ای از جنسِ مرگ!

 

م. سهرابی

11 يا 12 اسفند 83

 

?

پابرگ‌ها:

---

[1] «ناخنان پر ز چربی بنِ مو» از شعرِ دهخدا ست در وصفِ آخوند (مثنوی «ان شاء الله گربه است»؛ بيتِ 8):

ناخنان پر ز چربی بنِ مو

بس که تخليلِ لحيه، گاهِ وضو

https://fardayerowshan.blogspot.com/p/blog-page_26.html#pab8

[2] اهرمن‌بازار -جليل محمّد قلی زاده، مديرِ روزنامه‌یِ «ملّا نصرالدّين» [که همزمان با جنبشِ مشروطه، در قفقاز نشر می‌شد، و بسيار موردِ توجّهِ آزادی‌خواهانِ ايران بود و اشعارِ آگاهی‌بخش و کوبنده‌یِ ميرزاعلی‌اکبر صابر -هوپ هوپ نامه- در آن به چاپ می‌رسيد] از محلّه‌یِ مسلمان‌نشينِ تفليس، با عنوانِ «شيطان‌بازار» ياد کرده است (رک: از صبا تا نيما، ج2 ص 43).

توضيحِ اين نکته‌یِ بسيار مهم، که چرا به جای «شيطان»، «اهرمن» آورده‌ام مجالی جداگانه می‌طلبد. شايد فرصت شد و در آينده‌ای نزديک، يادداشتی در اين باره نوشتم. (در حقيقت، بايد يادداشت‌های مربوطه را تأليف کنم!)