IV
چهارمين روزِ «تحصّنِ مرگ»
اين‌بار چيزی از دست نمی‌دهی؛ می‌گيری، عطوفت‌شعار!
به ما «رهايی» می‌دهی، از شرِّ دعاویِ دروغينِ حقوقِ‌بشری‌ات...
و به خود نيز، «رهايی» هبه می‌کنی،
از شرِّ رسواگرِ ما!
::::
چهارمين روزِ «تحصّنِ مرگ» ما در کارتن‌نشينی بر خاکِ کوچه، به غروب کشيد، امّا از سویِ کميساريایِ عالیِ فناهندگان، اين وقيح‌ترين هيولایِ قدسی و سفّاکِ «ضدِّ حقوقِ‌بشر»، کمترين اعتنا و اقدامی ديده نمی‌شود؛ درحالی‌که کلِّ موضوعِ ما، از بيمارستان و بيهوشی و تزريقِ سم، تا کفن و دفن (شايد هم بخواهيم که کالبدمان سوزانده شود)، يکی‌دو روز بيش وقت نمی‌برد!
بشتاب هيولا که لحظه‌لحظه ماندنِ ما در شکنجه‌گاهِ شريرانه‌ات، جز بر بارِ گرانِ جرمِ محرزِ تو نمی‌افزايد.
همراه با مرگِ خود، رسوايی‌ات را خواهان‌ايم!
هان! بزرگترين مجوّزدارِ رسمیِ خيانت به حقوقِ مسلّمِ انسان!!
جز کشتنِ ما
هيچ راهی نداری.
می‌فهمی؟!
راضيه و مهدی سهرابی
پنج‌شنبه، 27 فروردين 1394؛ 16 آوريل 2015
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen