دوازدهمين روزِ «تحصّنِ مرگ»
(ديروز) جمعه، 4 ارديبهشت 1394؛ 24 آوريل 2015
(مکان: کميساريایِ فناهندگانِ سازمانِ ملل -آنکارا)
::::
چرا بايد هستیِ دردبار و پُرزجرِ همسر و دو فرزندِ من که هيچ جنايتی جز پيوندانگیِ منِ کافر و مرتدّ و اسلام‌ستيز ندارند، اين‌چُنين بازيچه‌یِ عقده‌گشايی‌هایِ بيمارگونه‌یِ شما خرفسترانِ صدبدتر از جنايت‌کارترين جانيان و شکنجه‌گرانِ نظامِ اقدسِ الهیِ جمهوریِ نکباتِ خمينیِ پفيوز باشد!؟
چرا بايد ذهنِ من، مهدیِ سهرابی، که سی‌وچند سال است جز دغدغه‌یِ رهايیِ وطن‌ام، از چنگالِ خون‌بار و قدسیِ اهريمن را نداشته‌ام، چهارسال و اندی، گرفتارِ مسئله و موضوعی چُنين کوچک و حقير باشد؟ فقط و صرفاً به‌خاطرِ بيماریِ کثافتِ شما، تفالگان! شما، مدّعيانِ بی‌شرم! شما، متولّيانِ خائن و دروغينِ حقوقِ بشرِ جهانی!
مرگ را هم از ما دريغ می‌کنيد...
لعنت به شما!
تف به بنيان‌تان باد!
پفيوزا که شما مادرعفيفگان‌ايد...
::::
ويرايش و افزايش و خشمايش: 25 آوريل 2015
(اصلِ ناويراسته: دوشنبه، 27 بهمن 1393؛ 16 فوريه 2015)
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen