مبارک باشه؛ امّا گفته باشم...

سالِ دوهزار و چارده، خواهد اگر
همچون دوهزار و سيزده، گوز بُوَد
باشد به جُوالِ زجر، انسانِ درست
پيروزی ازآنِ شخصِ پفيوز بُوَد
وين ريزه حقوقِ بشری‌مان، به ژنو
ملعوبِ اروپايیِ کين‌توز بُوَد
ما ملّت ازين شکسته‌تر، داغون‌تر
وين عربده‌ديوِ قدس، پيروز بُوَد
شوهرننه‌یِ ميهنِ صدپاره، همين
پفيوز سپوزگارِ مرکوز بُوَد
حيرت‌زده، سرنگون، درين طاسِ عبث
فردا، بدل از دينه و امروز بُوَد
شاعر، ز قر و غمزه‌یِ UN، به‌ستوه
ويحک! اجل‌اش بهينه جان‌بوز بُوَد
...
فی‌الجمله گر اين سالِ نو، آن کهنه‌طريق
پيمايد و، چلغوز و دبنگوز بُوَد

ای بارخدایِ ملحدان! شيطانا!
طوری بکن‌اش که تا ابد قوز بُوَد!!

چهارشنبه، 11 دی 1392، اوّلِ ژانويه 2014