زخمِ زانو!

صدالبتّه، شکّی نيست که اغلبی از شعراش انصافاً قشنگه!
و امّا،
آن ايّام فرخجسته که شاعر فرمايش می‌فرمايند (که اعنی حسين‌آقای پناهی مرتکب شده‌اند)، نام‌اش «کودکی» نيست؛ بلکه دوران "طفوليّتِ در حدّ گوشت‌پخته"ست که آدميزاد، دور از جان، همچون اجداد مطهّرِ درخت‌نشين‌اش، بی‌ادبی می‌شود، چهاردست‌وپا راه همی‌پيمايد!
بگذريم که در همان ايّام شريف نيز، اتّفاقاً زانو‌ها ابداً زخم نمی‌شود!!
و تازه، مگر آدم می‌تواند آن روزها را به‌ياد داشته باشد!؟
...
شعريّات فرموده‌ن اون مرحوم: آقای پناهی! لکن مع‌الاسف!!
مگر اين‌که من پرت بوده باشم؛ و منظورِ شاعر، به‌کلّ، چيزِ ديگر، و دورانِ شکوفایِ ديگری بوده باشد...!!!

https://www.facebook.com/pages/Hossein-Panahi/17916744035
×××
http://kafiketab.blogfa.com/post/250