پيشکش به : م . ب . عطّاری
چگونه گريه‌ام بدل به خنده شد ، ز خنده خون گريستم ؟
چگونه هستی‌ام دچار ِ کرم – خستران ِ ديوسار گشت ؟
چگونه اين بنای ِ استوار – زيستن –
بدل به کومه‌های ِ گوروار گشت ؟
چگونه اهرمن
به من
q
چکيده‌ای ز مرگ – زيستار ِ آن فسانه‌ی ِ کهن
هزار سال سلطه‌ی ِ سليطه‌ی ِ هزار ماردوش .
و بغض ِ من ، مُعاقب ِ نگاه ِ کاردها .
جوان جوان به مرگ
وطن به کام ِ ديو
q
تهی است ذهن‌ام از ترانه و غزل
تهی است شور ِ شنگ ِ لحظه‌ها
تهی است زندگی
بر اين تباه ؛ اين هوار
نه روز ِ بهتری است در نگاه ِ من
نه هيچ روزنی
مگر که کفر برکَنَد بنای ِ دين ِ حق
- رها شويم .
------------------- بامداد ِ 860125
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen