بازهم جهودان! (گزارشی از يک پژوهش باستان‌شناسی)

پاره‌ی نخست
(پيش‌کش به بَرپژوهنده‌ی يگانه: استاد ناصر پورپيرارسال)

کشفيّات اخير باستان‌شناسی در منطقه‌ی مشهور به «چهچهه»، در شمال غربی طبس گيلکی، يکی از جنوبی‌ترين بخش‌های خراسان بزرگ کهن، که به استناد کاوش‌های عديده‌ی باستان‌شناسی، و پژوهش‌ها و تأمّلات پسينی آن، در ادوار بسيار دور، حدوداً حوالی 17000 (هفده‌هزار) سال پيش از ميلاد مسيح، دارای تمدّنی بسيار کهن و پيشرفته بوده است، به اثبات اين راستينه ياری قابل ملاحظه‌ای رسانده که قوم يهود، اين عبرانيان خشن و بی‌فرهنگ، از همان حدود و حوالی زمانی، در پی اجرای مقاصد شوم و توطئه‌وار خويش بوده‌اند.
بنا به اسناد به‌دست‌آمده از منطقه‌ی باستانی چهچهه، "يهوه" که بعدها به‌گونه‌ی خدای قوم خشن عبرانی درآمده، در اصل، يکی از سرکردگان بسيار خون‌خوار اين قوم مخوف بوده است. نام اين سرکرده‌ی مهيب و خون‌آشام، که به حيث قامت و قواره‌ی هولناک خويش، در ميان اقوام مجاور نيز شهرت عظيم داشته، در اصل «نَسَکيل» يا به اختلافی مختصر: «نَشَکيل» (Naŝakīl) بوده است. (واژه‌ی «ناشاخول» که ما فارسی‌زبانان قرن‌هاست به‌کار می‌بريم، بی‌آن‌که اصل و ريشه‌ی آن را بشناسيم، در اصل، صورتی‌ست متأخّر از همين نام باستانی عبرانی...)
بنا به اسناد مکشوفه از چهچهه، در سال‌های 16327 تا 16322پيش از ميلاد مسيح، "نشکيل" يک‌تن از زيردستان خويش به نام «پِرِسْتائيل» را (که در زبان عبری هزاره‌های بعد، «فرستاده‌ی خدا» معنا می‌دهد) به شمالی‌ترين بخش‌های حاشيه‌ی شرقی خزر می‌فرستند، تا از آن‌جا، وحشيان آدم‌خوار و نيروی جنگی اجير کند. "پِرِسْتائيل" در آن سرزمين‌ها، با تيره‌هايی از اقوام کاملاً وحشی روبه‌رو می‌گردد که از فرط خون‌خواری و شرارت، در شهری زيرزمينی به نام «وَرِ جمکرد» (1) زندگی پنهانی‌يی دارند...

×××
(در بخش‌های بعدی، ادامه‌ی اين پژوهش از نظر شما خواننده‌ی گرامی خواهد گذشت...)

?
پابرگ‌ها:
(1) برای «وَرِ جَمکرد»، بنگريد به کتاب «ونديداد» (اوستا)

$
PDF