صبح (3)

به به غني كشميري و بيت ِ او نياز مي‌كنم :
------------------ دهر ناامن چنان گشته كه چون مردم ِ چشم
------------------ تـا در ِ خـانـه نبـنـدم ، نبـرد خـواب مـرا


شب چو مي‌بندد در مردم ِ چشم
من و دل سير ِ دو عالم داريم
مست ِ مستيم و به باران ِ دو چشمان ِ درون
تا خرابي دو سه پيمانه جنون كم داريم
□
شب چو مي‌بندد در مردم ِ چشم
باز كابوس ِ ستمكاره‌ي ِ شب مي‌ايد
مي‌‌گريزم سوي ِ درهايي در آن‌سوي ِ نيست
جان ِ آواره دو صد بار به‌لب مي‌آيد
□
شب چو مي‌بندد در مردم ِ چشم
نشئه‌اي مي‌بردم تا لب ِ مرگ
ديو- خرفستر ِ شب مي‌خندد
خنده‌اش مي‌پيچد در شب ِ مرگ
□
شب چو مي‌بندد در مردم ِ چشم
باز زين نعره‌ي ِ مستانه مرا پروا نيست
گر كه صد بارم بر دار كشيد
باز هم مي‌گويم :
----------- صبح مي آيد . فردا ، شب‌تان پيدا نيست .


2 و 3 اسفند 1379