صبح (1)

LVII

صبح نزديك است
من اين را از رنگ ِ آسمان دانسته‌‎ام

آيا نمي‌‎شنوي آواز‎هاي ِ پرندگان را ؟

درهواي ِ خنك ِ بامدادي رها مي‌‎شوم
آنك ! گنبد ِ آبيّ ِ آسمان
و مستي ِ بي‌كرانه‌‏ي ِ من

پياله‌‎اي به‌‎كف
در انتظار ِ برآمدن ِ خورشيد ِ واژه‌‎ها
تا زيباترين ِ غزل‌ها را بسرايم .

صبح نزديك است
من اين را از روشناي ِ زلال ِ ذهنم دانسته‌‎ام .



1368