LXXX
رو به پايان است شب ، ديگر
صبح ، سر خواهد زدن ناگاه
وآن دلْ‌آرا ، نوعروس ِ خاوري ، آراست خواهد
گيسوان ِ زرنگار ِ خويش .
تاج بر سر ، اينك آن چاووش ِ سرْ‌بيدار و دلْ‌هشيار
بانگ بر مي‌دارد از هر سو :
قوقولي‌قوقو .
صبح مي‌آيد
با بآيين‌تر نگاري كِش تواند ديد چشم ِ روزگار ِ پير .
اي به خواب ِ بيهُشي خفته
در به چنگ ِ سهمناك ِ صد هزاران پنجه‌ي ِ خونْ‌ريز
خيز
خيز و
----از خود دور كن كابوس ِ شوم ِ مرگ را
ـ بنگر
بر بلندا ، بر چكاد ِ كوه‌هاي ِ شرق
جلوه آغازيد خواهد نوْ‌عروس ِ خاوري ، اكنون .
...
...
ورنه آخر از چه رو هر دم
در درون ِ من
ـ اين خراب‌آباد ِ يغماگشتهي ِ پر غم ـ
چاوشيْ‌خوان مرغ ِ سرْ‌بيدار و دلْ‌هشيار
مژده‌ي ِ ديدار مي‌آرد
صبحْ‌گاهان را
و چنين يكْ‌ريز
بانگ بر مي‌دارد از هر سو :
قوقولي‌قوقو ؟
ارديبهشت 1371
No comments:
Post a Comment