مخالف امام (ع) حرام‌زاده‌ست!

حضرت صادق (صلی‌الله عليه و آله) فرمود كه دشمن ما اهلِ‌بيت نيست مگر كسی كه ولدالزّنا يا مادرش در حيض به او حامله شده باشد.

[حليه‌المقتين، علامه مجلسی، باب آداب زفاف و مجامعت]

در احاديث معتبره وارد شده است که تأديب کنيد فرزندان خود را بر محبت علی بن ابی‌طالب؛ اگر قبول نکنند، نظر کنيد در امر مادرهايشان؛ يعنی اين علامتِ فرزندِ زناست که قبول محبت اميرالمؤمنين نمی‌کند. حضرت صادق فرمود که هرکه محبت ما اهلِ‌بيت را در دل خود بيابد، مادرش را بسيار دعا کند که به پدرش خيانت ننموده است.

[حليه‌المقتين، علامه مجلسی، در آداب شيردادن و تربيت‌کردن و فرزندان و رعايت ايشان]

حديت کرد مارا ابوالقاسم عبدالرحمن کوفی و ابويوسف يعقوب پسر يزيد انباری کاتب از ابی‌محمد عبدالله وسر محمد غفاری از حسين وسر يزيد از صادق جعفر بن محمد از پدرش از پدرانش که گفت : رسول خدا فرمود: هرکس که ما خاندان را دوست بدارد خدا را به اوّلين نعمت‌اش سپاس گذارد. گفتند: اولين نعمت کدام است؟ فمود: حلال‌زادگی! زيرا دوست نمی‌دارد ما را مگر شخص حلال‌زاده. [1]

[امالی شيخ صدوق، برگ ۷۴۹]

&
نقل از:
http://zandiq.com/2008/02/25/mokhalefe-emam-haramzade-ast

$
و: حرام‌زاده! (سروده‌یِ م. سهرابی)
http://fardayerowshan.blogspot.com/2012/02/blog-post.html

J
پی‌دی‌اف:
http://mehdisohrabi.files.wordpress.com/2013/12/haramzade_majlesi_saddoqh.pdf


?
پابرگ‌ها:
[1] متنِ منقول در مأخذِ ذکرشده، در بخشِ ضبطِ سلسله‌یِ راويان، و غيره، دوسه‌جا مغلوط است. اگرچه دشوار نيست فهميدن اين‌که «وسر» غلطِ تايپی‌ست به‌جایِ «پسر»، و «سپاس گذارد» به‌جایِ «سپاس گزارد»، و «فمود» به‌جایِ «فرمود»...؛ ويرم گرفت که جست‌وجويی بکنم!
پاره‌ای از عباراتِ متن را در گوگل زدم... در سه‌چهار جايی که کربلايی‌گوگلعلی نشان می‌داد، همه و همه، به همين‌صورت آمده بود! که يعنی يک –به‌قولِ حضرتِ احمدآقایِ خاتمی- بزغاله‌یِ گوساله، غلط تايپ کرده، و سايرالنّاقلينِ محترم، همه، هوين‌جور، زرتازرتازرت، ازآن کُپيده‌اند...
رفتم سراغِ نسخه‌ای از اصلِ کتابِ «أمالیِ شيخ صدّوق»، و يکی دانلود کردم که ترجمه‌یِ فارسی هم جوف‌اش بود:
http://s3.picofile.com/file/7876831391/امالی_شیخ_صدوق.pdf.html
حالا بيا و اين عبارات را در نسخه‌یِ اسکن (که سرچ برنمی‌دارد!) بگرد تا بگردی!!
در منقوله‌یِ ما از سايتِ «زنديق» شماره‌یِ صفحه، 749 ذکر شده؛ امّا نسخه‌ای که دانلود کرده بودم، تا صفحه‌یِ 438 بيشتر نداشت، و آشکارا معلوم بود که نصفه‌کاره اسکن شده! (به احتمالِ قوی، مأخذِ نقل، با غلطات يا بی غلطات، بايد همين نسخه بوده باشد.) کلّی هم گشتم (عجب آدم بيکاری شده بودم!) امّا آخرش هم به مرتبه‌یِ ارشميدسیِ «يابيدم! يابيدم!» نرسيدم!!
پس اين که هيچ!
دوباره جُستم و، در نشانیِ زير، نسخه‌یِ عربیِ سالمی پيدا کردم (سايتِ بسيار به‌دردبخوری‌ست؛ البتّه، اگر مثلِ من مؤمن باشيد و، طالبِ کتبِ اسلامی-شيعی!):
http://sore.blogsky.com/1392/05/15/post-84
لينکِ دانلود:
http://mediafire.com/?n8d8pcs6p25he8d
و اين‌بار، در اين‌يکی، مطلب را يافتم: ص342، پاره‌یِ 12؛ از: المجلس الثّانی‌والسّبعون: مجلس يوم‌الثّلاثاءالخامس مِن جمادی‌الآخرة سنة ثمان و ستّين و ثلاثمائة. (جایِ دقيق و عنوانِ بخش را آوردم که در صورتِ مُخ‌مُخ‌المراجعه، سرگردان نشويد و مثلِ فقير، وقتِ طلایِ خود را به مستراب نريزيد! حالا تا کی که ما جماعتِ آريايی ياد بگيريم ادب و آدابِ نقلِ مطلب را! بگذريم...)
اين‌هم عکسِ پاره‌یِ موردِ نظر: