فنای ِ دروغ

مرده ايران ز زهروای ِ دروغ [1]
كنده بادا ز بُن بنای ِ دروغ
چند جويی ز راستی آثار
اندرين گُه‌كده خلای ِ دروغ ؟ [2]
راستی ناگهان ز پا افتاد
تا به ايران رسيد پای ِ دروغ
رخت بربست شادی از كشور
تا به‌پا‌گشت های‌های ِ دروغ
خويش را خواند « رحمت ِ دو جهان » [3]
وای ! وارونه واژه‌های ِ دروغ
می‌خورَد ، می‌ريَد ؛ دوباره خورَد
تخم ِ بسمل ز گوزوای ِ دروغ [4]
آن كه گويندش اوليا‌الله
هيچ نبوَد جز اوليای ِ دروغ
سال و مه ، روز و شب ، همی‌گريند
به عزاهای ِ كربلای ِ دروغ
ای من از اشقيا بَتَر صد رَه
بِبُرَم سر ز اتقيای ِ دروغ !

آه ! ايران ز خويش بيگانه‌ست
تا كه هستيم آشنای ِ دروغ
به اسارت درين فريب ِ بزرگ
بی‌نوا گشته در نوای ِ دروغ
چه دروغی بزرگ‌تر زين گند
كآفريدستمان خدای ِ دروغ !
كردگاری تمام وارونه
گشته آوار ، از برای ِ دروغ
خواهر و مادرش ببايد گاد
كه نموده‌ست ادّعای ِ دروغ
پدرم كاشت ؛ مادرم زاييد
تو كی‌استی به من ؟ نيای ِ دروغ !
مر مرا تو نيافريدستی
كه نزايد بشر ز گای ِ دروغ
تو ز حلقوم ِ اهرمن آيی
گم شو ای بی‌شرف صدای ِ دروغ
باز گويد كه ساختم كشتی !
تو كجايی ؟ كجا ؟ كجای ِ دروغ ؟!
ظاهر و باطن‌ات فريب و دغل
ابتدای ِ تو ، انتهای ِ دروغ
غرقه‌ی ِ بحر ِ گُه شديم از تو
ای رياكار ، ناخدای ِ دروغ
دور شو ، دور ، ای دروغ ِ پلشت
يا بمان منتظر ، جزای ِ دروغ
تار و پود ِ تو بگسليم چنان
كه نماند ز كبريات نشان

ما كه ايرانيان ِ آزاديم
خواهر و مادر تو را گاديم !

861004

œ
JPG
GIF

?
پابرگ‌ها :
[1] زهروای ِ دروغ - « وا ، اوا ، با ، ابا » به معنی ِ " آش " است [ رك : فرهنگ ِ معين ] ؛ و در نام‌های ِ « شوروا – شوربا » ، « سكبا » [ = آش ِ سركه ] ، و ... ديده می‌شود .
زهروای ِ دروغ = آشی كه از زهر ِ دروغ پخته باشند .
[2] گُه‌كده – « كده » به معنی ِ " خانه ، سرای " است ؛ و با كاركرد ِ پسوند ، « به آخر ِ اسم ملحق شود و اسم ِ مكان سازد : بتكده ، دهكده ، ماتمكده ، ميكده . » [ فرهنگ ِ معين ]
اخوان ِ ثالث ، جايی ( به‌گُمان‌ام ، در « بدايع و بدعت‌های ِ نيمايوشيج » يا « عطا و لقای ِ نيمايوشيج » ) يادآوری می‌كند كه پسوند ِ " كده " وجه ِ مثبت دارد ( آن‌چنان‌كه مثلاً پسوند ِ " ناك " ، همواره در واژه‌های ِ منفی به‌كار‌می‌رود : اندوهناك ، غمناك ، ... ) ؛ مانند ِ : آتشكده ، ميكده ، ... ، و دانشكده و هنركده و ... . « كده » همان است كه در واژه‌های ِ كهن ِ كدخدا و كدبانو نيز هست .
بنابر اين ، درست نبوده كه من آن را در چنين تركيبی به‌كار‌برم ؛ امّا شده ، و كاری‌ش هم نمی‌شود كرد . شما بگوييد : كج‌سليقگی ! امّا به نظر ِ خودم ايرادی ندارد .
[3] رحمت ِ دو جهان – اشاره است به حديثی ، كه در آن رسول ِ الله ، خود را « رحمة للعالمين » معرّفی می‌كند ! و من آن را - به‌تصحيف – « زحمة للعالمين » می‌خوانم !
[4] گوزوای ِ دروغ – آشی كه از گوز تهيّه شده باشد ؛ آن‌هم از گوز ِ دروغ . يعنی دروغ به صورت ِ گوز متجلّی و متجسّد گشته ، و از آن آشی تهيّه شده !
تخم ِ بسمل – " بسمل " كوتاه‌شده‌ی ِ « بسم‌الله » است . مسلمين ، به امثال ِ من – بچّه‌مسلمان ِ مرتدشده – می‌گويند : نطفه‌ی ِ نابسم‌الله ( يعنی كه پدرش وقت ِ كاشتن بسم‌الله نگفته ) ! من هم متقابلاً به ايشان می‌گويم : نطفه‌ی ِ بسم‌الله !! كه در اين‌جا به صورت ِ كوتاه‌شده‌ی ِ بسيار جالب و كوبنده‌ی ِ « تخم ِ بسمل » درآمده .


Ê