بگذار عرق‌ام را کوفت کنم...

...

بگذار عرق‌ام را کوفت کنم

بی‌ترانه و، يکّه

ويرانِ عالمی که درآن

بيگانه

همچون بازتابِ محوِ لکّه‌ابری دور

که از هم می‌گسلد

به‌زودی

در نگاهِ ماتِ مرده‌ريگی نشخوارِ وهن و فسوس!

 

نمِ زهدانِ کدام فاحشه

سنگِ گورِ مرا خواهد شُست

نيمه‌شبانِ ترک‌خورده

 

اين دريغِ نم‌نمِ هستی را

کوفت‌ام مکن

بگذار عرق‌ام را کوفت کنم

که بگذريم.

 

::::

م. سهرابی

‏05‏/03‏/2020‏ 07:47:37 ب.ظ، و امروز!