هيولایِ چين!
جهان‌کوبْ ويروس-سربازِ چين
ز ووهان چو برخاست بر کامِ کين
نخستين، به‌ظاهر، ز اهلِ سرای
درآورد يک‌چند تن را ز پای
وزآن‌پس عنان سویِ گيتی کشيد
همی مرگ پاشيد، هرجا رسيد
نهان‌گه گُزيده تنِ مردمان
که تيغ آشکارا نبيند جهان
بسازد به تن در، هزاران چو خويش
دُمادُم سپاه‌اش کند بيش‌بيش
وزين هر تنان کاو به‌زخم آوَرَد
بپخشد همی مرگ و هر سو بَرَد
جهانی پُر آوایِ مرگ از وی است
همی روزِ بد باز اندر پی است
چه باشد، "جهان‌جنگ" اگر نيست اين
که آغاز کرده هيولایِ چين؟
به تسليح ايدون چو کوشاستی
بدا کارِ گيتی که فرداستی
اروپایِ خواب، آمريکایِ منگ
نجنبند، گيتی گرفته به‌چنگ!
دوصد مرگ بادا بر آن خاکِ شوم
که مرگ آفريده به هر مرز و بوم
ز بمبِ اتم کاش ناگه هزار
برآن خاکِ بدکامه گردد هوار
چو چينیِّ عن در جهان عَن مباد
وزآن بوم و بر زنده يک تن مباد!
م. سهرابی
2020/07/20
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen