اندوه‌زار ِ خسته‌ی ِ ما را
آيا
ديگر كدام باران
از خشكی ِ ملالت و خاموشیای كه هست
پوشيده در غبار
هر‌دم گرفته رنگی ،
----------از تلخ يا هراس
آزاد كرد خواهد ؟
با اين زبان ِ مرده‌ی ِ الكن
سختينه‌ی ِ فشرده‌ی ِ دل‌های ِ سرد را
بيگانگی ستردن
بيهوده آزمونی است .
من از نشاط ِ برگ ِ پريروز
پاييز ِ باغ ِ تيره‌ی ِ امروز ِ روز را
با زهرخندهای ، به لعنت و نفرين
ـ دشنام می‌‌دهم .
و باز ، فردا
اندوه‌زار ِ خسته‌ی ِ ما را
ديگر كدام باران
باريد خواهد ای دوست
و نيمه‌شب
---------به در ِ صبح
-------------------راه خواهد برد ؟
آه ! اين زبان كه فاصله‌ی ِ درد و يأس را
خسته سروده است
بايد رها كنم
و
در پی ِ دريای ِ آسمان باشم
با ياد ِ آن بزرگ ابر ِ شمالی .
-------------------21 فروردين ِ 66
شد آن كه اهل ِ نظر بر كناره میرفتند
هزار گونه سخن در دهان و لب خاموش
در پس پائیز زیبا و تاریکی زمستان، بیداری بهار است. .نومید نباید بود
AntwortenLöschenجز اين كه همچو لاله شود تازه داغ ِ من
AntwortenLöschenسودي نصيب ِ من ز بهاران نمي شود
با اين همه ، بايد اميدوار بود ...
پاينده باشيد دوست ِ عزيز .